Τυμπανοτομή με τοποθέτηση σωληνίσκων αερισμού
Η τυμπανοτομή με τοποθέτηση σωλινίσκων αερισμού είναι η χειρουργική επέμβαση για τη θεραπεία της εκκριτικής ωτίτιδας. Στην εκκριτική ωτίτιδα, λόγω προβλημάτων στον αερισμό της ευσταχιανής σάλπιγγας, μαζεύεται υγρό πίσω από το τύμπανο, το οποίο έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της ακοής. Στα πολύ μικρά παιδιά, δε, η βαρηκοΐα μπορεί να δράσει καθοριστικά και στην ανάπτυξη της ομιλίας τους.
Η εκκριτική ωτίτιδα συναντάται πιο συχνά σε παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας και συνήθως παρουσιάζεται μετά από οξεία μέση πυώδη ωτίτιδα, ακόμη και αν αντιμετωπίστηκε με φάρμακα ή μετά από επίμονη καταρροή.
Η εξέταση και η επάνοδος
Ο χειρουργός παιδο ΩΡΛ προχωρά σε διάγνωση της εκκριτικής ωτίτιδας με λήψη του ιστορικού και κλινική εξέταση. Θα εξετάσει το αυτί με το χειρουργικό μικροσκόπιο (ωτομικροσκόπηση), θα ελέγξει την ελαστικότητα του αυτιού με το τυμπανόγραμμα, καθώς και το επίπεδο της ακοής με το ακοόγραμμα.
Σε περιπτώσεις που η εκκριτική ωτίτιδα δεν θεραπεύεται με φαρμακευτική αγωγή, η τυμπανοτομή με τοποθέτηση σωληνίσκων αερισμού δίνει οριστική λύση στο πρόβλημα του υγρού στο αυτί αποκαθιστώντας πλήρως την ακοή του ασθενή.
Η τυμπανοτομή με τοποθέτηση σωληνίσκων αερισμού γίνεται κυρίως υπό γενική αναισθησία. Ο ειδικός χειρουργός παιδο ΩΡΛ προχωρά σε μία μικρή τομή στο τύμπανο και αναρροφά το υγρό. Ακολουθεί η τοποθέτηση σωληνίσκων αερισμού μέσα στην τομή, ώστε το αυτί να στεγνώσει και να μην μαζεύει υγρό. Οι σωληνίσκοι αερισμού αποβάλλονται αυτόματα από τον τυμπανικό υμένα μετά από περίπου έναν χρόνο και η τομή επουλώνεται από μόνη της.
Η τυμπανοτομή με τοποθέτηση σωληνίσκων αερισμού είναι ανώδυνη και απόλυτα ασφαλής. Το παιδί επιστρέφει στο σπίτι του λίγες ώρες μετά την επέμβαση. Η βαρηκοϊα διορθώνεται αμέσως, ενώ οι συχνές φλεγμονές σταματούν.
Υλικό σωληνίσκων
Ο σωληνίσκος αερισμού τυμπανοτομής είναι ένας μικρός σωλήνας που εισάγεται στην τυμπανική μεμβράνη και βοηθά στην πρόληψη της συσσώρευσης υγρού στο μέσο αυτί. Αυτοί οι σωληνίσκοι είναι προσωρινοί και συχνά αποβάλλονται μετά την επούλωση του αυτιού.
Τα πιο διαδεδομένα υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή σωληνίσκων τυμπανοτομής είναι τα πλαστικά και τα μέταλλα. Το υλικό θα πρέπει να είναι συμβατό με το μέσο αυτί, καθώς ο σωληνίσκος θα προκαλέσει στον ασθενή-ξενιστή αντίδραση ξένου σώματος. Η χρήση ενός υλικού με μικρότερη φλεγμονώδη απόκριση αυξάνει τη βιοσυμβατότητα και επομένως, προτιμάται. Πολλά μέταλλα έχουν χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή σωληνίσκων τυμπανοτομής, συμπεριλαμβανομένου του ανοξείδωτου χάλυβα, του χρυσού και του τιτανίου. Το φθοροπλαστικό είναι ένα από τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα υλικά. Το πολυτετραφθοροαιθυλένιο ένα υλικό που αποτελείται από άτομα φθορίου και άτομα άνθρακα, χρησιμοποιείται επίσης στην κατασκευή τους. Η σιλικόνη είναι ένα άλλο δημοφιλές υλικό, καθώς είναι απαλό, ελαστικό και αφαιρείται εύκολα.
Κάθε χρόνο, πλήθος παιδιών επηρεάζονται από υποτροπιάζουσα μέση ωτίτιδα, η οποία μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ποιότητα της ζωής τους και την ικανότητά τους να ακούν και να επικοινωνούν. Η επιλογή του κατάλληλου σωληνίσκου είναι ζωτικής σημασίας για την παροχή βέλτιστης θεραπείας και τον περιορισμό των επιπλοκών.
Η ταξινόμηση των σωληνίσκων αερισμού
Τα δύο βασικά είδη των σωληνίσκων τυμπανοτομής είναι ο βραχυπρόθεσμος και ο μακροπρόθεσμος. Η επιλογή εξαρτάται από παράγοντες όπως η ηλικία, η περίοδος που απαιτείται για αερισμό, η κοινωνικοοικονομική κατάσταση και η έκταση του τυμπάνου που έχει ανασυρθεί. Η συχνότητα απόφραξης, μόλυνσης, λειτουργικής διάρκειας και επίμονης διάτρησης μετά την εξώθηση ποικίλλει μεταξύ σχεδίων και υλικών.
Οι βραχυπρόθεσμοι σωληνίσκοι έχουν σχεδιαστεί για να παραμένουν στην τυμπανική μεμβράνη για οκτώ έως 15 μήνες, ενώ οι μακροπρόθεσμοι μπορούν να παραμείνουν στην τυμπανική μεμβράνη για 15 έως 18 μήνες. Η διάρκεια του χρόνου συγκράτησης εξαρτάται από την εξωτερική φλάντζα. Όταν η τυμπανική μεμβράνη αρχίζει να επουλώνεται, ο σωλήνας ωθείται προς τα πίσω καθώς το πλακώδες στρώμα του τυμπανικού υμένα κερατινοποιείται. Η κερατίνη συσσωρεύεται πίσω από την εξωτερική φλάντζα των βραχυπρόθεσμων σωλήνων, ωθώντας προοδευτικά τον σωλήνα προς τα έξω. Λόγω της έλλειψης εξωτερικής φλάντζας σε μακροπρόθεσμους σωλήνες, η κερατίνη αποτυγχάνει να συσσωρευτεί πίσω από τη φλάντζα, με αποτέλεσμα παρατεταμένους χρόνους συγκράτησης.
Η απομάκρυνση του σωληνίσκου αερισμού
Περίπου ένα χρόνο μετά την εμφύτευση, οι σωληνίσκοι αερισμού συνήθως αποβάλλονται. Η διάρκεια που μπορεί να παραμείνει ένας σωληνίσκος αερισμού στην τυμπανική μεμβράνη καθορίζεται από έναν αριθμό παραμέτρων. Όπως προαναφέρθηκε, οι σωλήνες βραχυπρόθεσμου αερισμού έχουν σχεδιαστεί για να διαρκούν για 8 έως 15 μήνες στο αυτί, ενώ οι σωλήνες μακράς διάρκειας έχουν σχεδιαστεί για να διαρκούν περισσότερο από 15 μήνες έως δύο χρόνια. Σε σπάνιες περιπτώσεις, η συσσώρευση κεριού προκαλεί εμπλοκή των σωληνίσκων, οι οποίοι μπορεί να κολλήσουν στο τύμπανο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η αφαίρεση και το κλείσιμο του τυμπάνου γίνονται χειρουργικά.
Ενδεχόμενες επιπλοκές
Μετά την εισαγωγή του σωληνίσκου, το σώμα μπορεί να αντιδράσει στην παρουσία ξένων ουσιών, οδηγώντας σε επιπλοκές. Οι πιο κοινές συνέπειες της εισαγωγής σωληνίσκου τυμπανοτομής περιλαμβάνουν ωτόρροια σωληνίσκου, επίμονη διάτρηση, ατροφία τυμπανικής μεμβράνης, απόφραξη σωλήνα και τυμπανοσκλήρωση. Ωστόσο, οι εν λόγω επιπλοκές δεν είναι συνήθως σοβαρές και συνεπώς, δεν απαιτείται αντιμετώπιση στη συντριπτική πλειονότητα αυτών.
