Προϋπόθεση της ρινοπλαστικής η ενηλικίωση

Η ρινοπλαστική πρέπει να γίνεται μετά την ηλικία των 18 ετών, ώστε να έχει ολοκληρωθεί η ανάπτυξη της μύτης και του προσώπου και η εικόνα να είναι η τελική. Πρέπει δε να συνοδεύεται από λογικές προσδοκίες του ατόμου που επιλέγει να προχωρήσει σε αυτή, χωρίς διάθεση μιμητισμού ή υπερβολές.

Ο χειρουργός ωτορινολαρυγγολόγος θα εξετάσει τον ασθενή κλινικά και θα λάβει ένα πλήρες ιατρικό ιστορικό. Θα προχωρήσει στη συνέχεια στην αξιολόγηση των αναλογιών της μύτης και του προσώπου.  Παράλληλα, θα εξετάσει το ρινικό διάφραγμα και τις ρινικές κόγχες. Μετά την εξέταση ο γιατρός θα συζητήσει με τον ασθενή ποια είναι η κατάλληλη χειρουργική τεχνική για να επιτευχθεί το καλύτερο αποτέλεσμα στην περίπτωσή του, αλλά και ποιες είναι οι προσδοκίες του. Στόχος της επέμβασης είναι οι ασθενείς να αποκτήσουν μια όμορφη και αρμονική σε σχήμα μύτη, που ταυτόχρονα θα τους επιτρέπει την ελεύθερη αναπνοή.

Επειδή η ρινοπλαστική έχει διττό στόχο και είναι μια λεπτή και ιδιαίτερη επέμβαση, πρέπει να πραγματοποιείται από χειρουργό ωτορινολαρυγγολόγο, ο οποίος έχει άριστη γνώση της ανατομίας και της φυσιολογίας της μύτης. Η αποτελεσματικότητα μιας ρινοπλαστικής έχει αποδειχθεί εν τοις πράγμασι ότι εξαρτάται από τη ορθή επιλογή του εξειδικευμένου ιατρού, καθώς απαιτεί εμπειρία και δεξιοτεχνία. Δεν είναι άλλωστε λίγες οι φορές που ένας κακός χειρισμός μπορεί να οδηγήσει το άτομο σε επανεγχείρηση.

Σε γενικές γραμμές η ρινοπλαστική είναι μια απόλυτα ασφαλής επέμβαση, πάντα υπό την προϋπόθεση ότι διενεργείται από τον κατάλληλο ιατρό.

Οι τύποι της σύγχρονης ρινοπλαστικής

Δύο είναι οι βασικοί τύποι της σύγχρονης ρινοπλαστικής, η κλειστή και η ανοιχτή.

Η κλειστή αντιμετωπίζει καταστάσεις διόρθωσης του ύβου (καμπούρα) και ακρορινίου. Oι τομές διενεργούνται μέσα στον βλεννογόνο των ρουθουνιών.

Η ανοιχτή ρινοπλαστική προσφέρει καλύτερη ορατότητα του σκελετού και μεγαλύτερη ακρίβεια διόρθωσης της ανατομίας της μύτης και συστήνεται στις πολύπλοκες ή απαιτητικές μύτες. Η τομή διενεργείται στο πιο στενό μέρος της στυλίδας και προεκτείνεται στα ρουθούνια. Στην ανοιχτή αλλά και στην κλειστή υπάρχει πλήρης αποκόλληση του δέρματος από τον σκελετό (οστεοχόνδρινο) της μύτης. Η καλή ορατότητα του σκελετού δίνει τη δυνατότητα στον χειρουργό να εναρμονίσει καλύτερα τα χόνδρινα μέρη της μύτης.

Εφόσον είναι απαραίτητη η διόρθωση της λειτουργίας της μύτης ο χειρουργός ωτορινολαρυγγολόγος θα προχωρήσει ταυτόχρονα σε ευθειασμό του ρινικού διαφράγματος ή και σε συρρίκνωση των υπερτροφικών ρινικών κογχών.

Η ρινοπλαστική γίνεται με ολική αναισθησία και διαρκεί περίπου μία ώρα. Πλέον υπάρχουν σύγχρονες χειρουργικές πρακτικές με ατραυματικό χαρακτήρα, που αποφεύγουν τις οστεοτομίες και προστατεύουν τους μαλακούς ιστούς της μύτης, εξασφαλίζοντας ταχύτερη επάνοδο του ασθενούς και ακόμα καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα.

Με τις σύγχρονες χειρουργικές τεχνικές υπάρχει ελάχιστος πόνος μετεγχειρητικά και το διάστημα της αποθεραπείας είναι μικρό.

Μετά τη ρινοπλαστική

Μετά την επέμβαση τοποθετείται στη μύτη ειδικός νάρθηκας που βοηθάει στη διατήρηση του σχήματος και απομακρύνεται έπειτα από 12 ημέρες. Ο ασθενής επιστρέφει στο σπίτι του ακόμα και την ίδια ημέρα, το πολύ την επόμενη, ενώ μπορεί να επανέλθει στην εργασία του με την αφαίρεση του νάρθηκα που έχει τοποθετηθεί στη μύτη. Αν η εργασία είναι χειρωνακτική, η επάνοδος θα απαιτήσει λίγο μεγαλύτερο διάστημα, ενώ για δύο με τρεις εβδομάδες είναι σκόπιμη η αποχή και από την άσκηση. Ο ασθενής θα πρέπει να γνωρίζει πως η διαδικασία της αποθεραπείας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη μέθοδο ρινοπλαστικής που έχει επιλεγεί και εφαρμοστεί στη συγκεκριμένη περίπτωση. 

Η πρώτη εικόνα που έχει η μύτη με την αφαίρεση του νάρθηκα θα βελτιωθεί σημαντικά στην πορεία. Άλλωστε, το πρήξιμο στην περιοχή υποχωρεί εντελώς έπειτα από περίπου 3 εβδομάδες, με την εικόνα της μύτης να βελτιώνεται προοδευτικά και το τελικό αποτέλεσμα να αναδεικνύεται πλήρως έπειτα από περίπου 6 μήνες.