Θυρεοειδής και θεραπείες
Ο θυρεοειδής αδένας -ενδοκρινής αδένας με σχήμα πεταλούδας στην μπροστινή επιφάνεια του λαιμού, κάτω από τον λάρυγγα- είναι ζωτικής σημασίας για τον οργανισμό, καθώς ρυθμίζει μια σειρά σημαντικών λειτουργιών του, όπως ο μεταβολισμός, και επηρεάζει πολλά συστήματα του σώματος, όπως οι μύες, η καρδιά και το νευρικό σύστημα. Συνέπεια της βαρύνουσας σημασίας που έχει για τον οργανισμό είναι πως η παραμικρή δυσλειτουργία του μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα.
Στις παθήσεις του θυρεοειδούς περιλαμβάνονται ο υπέρ και ο υποθυρεοειδισμός, θυρεοειδίτιδες, αλλά και ο καρκίνος του θυρεοειδή.
Θυρεοειδής και χειρουργείο
Σε ορισμένες εκ των παθήσεων του θυρεοειδή, όταν τα συμπτώματα δεν μπορούν πλέον να αντιμετωπιστούν μόνο με φαρμακευτική αγωγή, η χειρουργική επέμβαση καθίσταται επιτακτική.
Σύμφωνα με τον Δρα Ιωσήφ Βιτάλ, Χειρουργό Ωτορινολαρυγγολόγο, Χειρουργό Κεφαλής και Τραχήλου, 3 βασικοί λόγοι μπορεί να υπαγορεύσουν μια χειρουργική επέμβαση στον θυρεοειδή αδένα:
- Η κακοήθεια ή υποψία κακοήθειας.
- Η δυσλειτουργία του αδένα, με συνέπεια την ανεξέλεγκτη έκκριση ορμονών, η οποία δε μπορεί να ρυθμιστεί με φάρμακα.
- Η υπερβολική διόγκωση του θυρεοειδή αδένα, με συνέπεια τη δυσχέρεια στην αναπνοή, την κατάποση, αλλά και την αισθητική διαταραχή.
Η επέμβαση πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία μέσω μίας μικρής τομής στον τράχηλο, από την οποία αφαιρείται πρώτα ο ένας λοβός και στη συνέχεια ο δεύτερος. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στην παρασκευή των παλίνδρομων λαρυγγικών νεύρων και των παραθυρεοειδών αδένων, προκειμένου να αποφευχθούν τυχόν επιπλοκές. Για να υπάρξει το καλύτερο δυνατό αισθητικό αποτέλεσμα και να αποφευχθούν τα έντονα σημάδια, η τομή κλείνει συνήθως με εσωτερικά ράμματα και «πλαστική» ραφή.
«Πλέον υπάρχουν κυρίως δύο τύποι χειρουργικής επέμβασης: είτε εκτομή του μισού θυρεοειδή αδένα είτε εκτομή ολόκληρου του αδένα. Σε περίπτωση διαγνωσμένης προεγχειρητικά κακοήθειας, συνήθως διενεργείται ολική θυροειδεκτομή» σημειώνει ο κ. Βιτάλ.
Λεμφαδενικός καθαρισμός τραχήλου
Η ύπαρξη αποδεδειγμένων μεταστάσεων στους λεμφαδένες του τραχήλου, είτε υπερηχογραφικά, είτε με βιοψία δια βελόνης (FNA), καθορίζει τη θεραπεία του τραχήλου σε ασθενείς με καρκίνο του θυρεοειδή. Η μόνη θεραπεία για αυτές τις μεταστάσεις είναι ο χειρουργικός λεμφαδενικός καθαρισμός, που συνήθως διενεργείται στην περιοχή με τον υψηλότερο κίνδυνο μετάστασης, όπως είναι το κεντρικό διαμέρισμα λεμφαδένων, γύρω από τον θυρεοειδή αδένα. Αν υπάρχουν μεταστάσεις πιο απομακρυσμένες στον τράχηλο, τότε πρέπει να γίνει λεμφαδενικός καθαρισμός και στα πιο απομακρυσμένα τμήματα του τραχήλου.
Θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο
Η θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο εφαρμόζεται συνήθως μετεγχειρητικά στις περιπτώσεις καρκίνων του θυρεοειδή αδένα και δεν αποτελεί υποκατάστατο της χειρουργικής εκτομής, αλλά συμπληρωματική θεραπεία, η οποία συνήθως χορηγείται δύο μήνες μετά την επέμβαση. Στόχος της δε είναι ο έλεγχος και η καλύτερη παρακολούθηση των μεταστάσεων και υποτροπών της νόσου.
Το ραδιενεργό ιώδιο χορηγείται από το στόμα και απεκκρίνεται εντός μερικών ημερών από τα ούρα. Η θεραπεία χρειάζεται ειδική προετοιμασία και συνήθως μετά τη χορήγηση απαιτείται νοσηλεία στο νοσοκομείο και απομόνωση για λίγες ημέρες.
Θηλώδες καρκίνωμα του θυρεοειδή
Το συνηθέστερο καρκίνωμα του θυρεοειδή αδένα είναι το θηλώδες και θεωρείται «φιλικό», αν αντιμετωπιστεί εγκαίρως και με τον κατάλληλο τρόπο. Η ίαση στην περίπτωση αυτού του όγκου είναι μεγαλύτερη από 95%. Ο κίνδυνος θνησιμότητας ανεβαίνει σε επιθετικούς καρκίνους του θυρεοειδή, συνηθέστερα σε ασθενείς μεγάλης ηλικίας. Τέτοιοι τύποι καρκίνου απαιτούν εκτεταμένες χειρουργικές εκτομές και συνδυασμό συνήθως με θεραπεία ραδιενεργού ιωδίου, αλλά και με ακτινοβολία, υπό τη στενή παρακολούθηση του θεράποντα ιατρού. Άλλες, σπανιότερες μορφές καρκινώματος του θυροειδή είναι το θυλακιώδες, το μυελοειδές και το αναπλαστικό.