Ο χαλινός της γλώσσας είναι ένας λεπτός υμένας, που συνδέει τη βάση του στόματος με τη γλώσσα και υπάρχει φυσιολογικά σε όλους τους ανθρώπους. Ωστόσο, σε ορισμένα παιδιά είναι εκ γενετής πιο κοντός (βραχύς χαλινός) με αποτέλεσμα να δημιουργεί προβλήματα στην κινητικότητα της γλώσσας.
Σε κάποιες περιπτώσεις, δε, η γλώσσα μπορεί να είναι καθηλωμένη στο έδαφος του στόματος, μια πάθηση που ονομάζεται αγκυλογλωσσία.
Τα συμπτώματα
Ο χαλινός της γλώσσας κανονικά διαιρείται πριν από τη γέννηση, επιτρέποντας τη φυσιολογική κίνηση της γλώσσας. Σε ορισμένα βρέφη, όμως, για άγνωστους λόγους δεν συμβαίνει αυτός ο διαχωρισμός.
Όταν δεν έχει διαιρεθεί ο χαλινός γλώσσας, το βρέφος δεν μπορεί να μετακινήσει τη γλώσσα από τη μία πλευρά στην άλλη ή να φτάσει τα ούλα της άνω γνάθου και τον ουρανίσκο. Ένα χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι ότι η γλώσσα πολλές φορές παίρνει σχήμα «καρδιάς» ή «γλώσσας φιδιού».
Τις περισσότερες φορές ο βραχύς χαλινός γλώσσας οδηγεί σε δυσκολία θηλασμού και σίτισης του βρέφους, καθώς επηρεάζει τη φυσιολογία των κινήσεων που έχουν σχέση με τον θηλασμό και την κατάποση. Η θηλάζουσα μητέρα μπορεί να υποφέρει από πόνο στις θηλές και φλεγμονή των μαστών, καθώς το βρέφος όταν θηλάζει συμπιέζει τις θηλές με τα ούλα και όχι με τη γλώσσα.
Στα παιδιά, ο βραχύς χαλινός γλώσσας μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στη σωστή ανάπτυξη του λόγου και δυσκολία στην άρθρωση των υγρών συμφώνων «Ρ» και «Λ». Επίσης, τα παιδιά, στα οποία δεν έχει διαχωριστεί ο χαλινός γλώσσας, μπορεί να αδυνατούν να εκτελέσουν απλές δραστηριότητες, όπως να φάνε ένα παγωτό χωνάκι.
Η διάγνωση από τον παιδοΩΡΛ γίνεται με μία απλή εξέταση.
Ο χαλινός γλώσσας θεραπεύεται με μία σύντομη, ανώδυνη επέμβαση από τον χειρουργό Ωτορινολαρυγγολόγο. Η διατομή του χαλινού συστήνεται να γίνεται σε βρεφική ηλικία, προκειμένου να έχει καλύτερα αποτελέσματα και να μην δημιουργηθούν προβλήματα στη σίτιση του παιδιού.